Bibliotheek en schatten in de hemel

Hallo allemaal!

De eerste week met de Brazilianen zit erop! Het was een drukke week, maar uiteindelijk is het goed gegaan en hebben we de projecten in de kindertehuizen zo goed als kunnen voltooien. In hogar arca hebben we de bibliotheek helemaal mooi gemaakt en heel veel kapotte fietsen gerepareerd voor de kids. In hogar Sion hebben we 2 muren heel mooi geschilderd. Ik zal later nog een foto posten hoe de bibliotheek erop het begin uitzag; feit was dat je amper binnen kon komen zonder stofmasker en er overal boeken waren (logisch in een bieb, ok), op de tafels, op de grond. De leiding van het kindertehuis zei ik ook dat er al twee jaar niemand daar binnen durfde te komen, haha. Op het begin vond ik best lastig om te beginnen; het was zo’n chaos dat een fatsoenlijk overzicht van hoe het moet worden bijna niet mogelijk was. Uiteindelijk zijn we gewoon stap voor stap dingen gaan opruimen, sorteren etc. en al snel was het toen wat duidelijker hoe we dingen mooi konden maken. Ik vond het leiding geven aan de groep wel een leerzame ervaring. Ik heb als jeugdleiding natuurlijk wel groepen geleid, maar dat is toch wel wat anders dan zo’n project te doen. Voor mij was het belangrijkste om in mijn denken om te schakelen van “wat kan ik doen,” naar “wat kunnen de mensen doen.” Uiteraard dien je het juiste voorbeeld te geven door hard te werken, maar het is ook erg belangrijk overzicht te houden over het totaalplaatje. Het was ook wel eens lastig, omdat twee van de Brazilianen pas 12 en 15 jaar oud waren, en Portugees is toch ook weer redelijk anders dan Spaans (als ik langzaam Spaans spreek en zij langzaam Portugees, dan begrijpen we elkaar wel).

Dinsdag was helaas ook mijn telefoon en Mp3 gestolen in de bus. Na 5 maanden Chili ervaring weet ik dat je altijd moet uitkijken voor je spullen, maar zonder het te merken hebben ze het toch uit m’n broekzak weten te vissen. Zoals vaak in de ochtend is de bus stampvol en dan is het harder te merken. Helaas pindakaas :)
Mijn ‘beroving’ deed me denken aan een passage in de Bijbel in Hebreeuwen 10:34,
“U hebt meegeleefd met de gevangenen onder u, en toen u van uw bezittingen beroofd werd, hebt u dat in vreugde aanvaard, in de wetenschap dat u iets beters bezit, een blijvend bezit voor uzelf.”
Net als ik stonden deze mensen natuurlijk ook niet te juichen toen ze beroofd werden van hun spullen, maar het heeft me wel weer aan het denken gezet. Deze mensen konden dit in vreugde ervaren, omdat ze iets kostbaarders bezaten dan materiële zaken. Ze hadden hun ogen gericht op hemelse schatten, en bovenal was Jezus zelf hun schat. Op deze manier wil ik ook Jezus kennen, als zijnde meer waard dan alles wat de wereld te bieden heeft. Niet leven om meer en meer spullen te krijgen, hoe groot de zegen ook is wanneer God ons deze dingen geeft. God is immers onze grootste schat!