Oef.. culture shock!

Brrrr…. Het is koud in Santiago! Twee weken geleden hebben we voor het eerst in zo’n 6 maanden (!) tijd regen gehad, wel even wennen hoor. Het klimaat is best apart op dit moment; koud in de avond, nacht en ochtend (5-15 graden) en warm in de middag (25-30 graden). Het voelt vooral koud aan wanneer je binnen bent; zo is er geen goede isolatie, dubbele beglazing, of centrale verwarming. De winter moet nog komen, dus ben alvast blij dat ik voor m’n verjaardag thermo-ondergoed had gekregen :D

Mijn verjaardag heb ik afgelopen weekend gevierd samen met Nadia, een Chileense kennis die ik ken vanuit mijn jeugdgroep. Ik had het tijdens mijn verjaardag zelf wel gevierd met mijn teamgenoten, maar voor Chilenen nog niet. We konden het huis van Nadia ‘gebruiken’, en met zo’n 60 gasten was het behoorlijk vol.. Het was niet ook een ‘normaal’ verjaardagsfeestje, maar iedereen moest ook met een pruik of iets dergelijks komen (zie foto) In plaats van cadeaus voor onszelf mee te brengen, hadden we gevraagd cadeaus mee te brengen voor kinderen die we maandelijks bezoeken in Pichidegua (kleine toelichting: dit is een dorp op zo’n 150 km van Santiago, waar mensen van mijn kerk wekelijks heen gaan om kinderwerk te doen, omdat er daar nog niet de mensen voor zijn).

Zoals ik van te voren wel een beetje verwacht/ gevreesd had, duurde het feestje ook behoorlijk lang; na een hele nacht van praten, karaoke en “WI’en” gingen we om 6 uur ’s slapen (om vervolgens weer om 9.30 op te staan om schoon te maken en naar de kerk te gaan). Aan de ene kant allemaal heel gezellig, maar aan de andere kant zijn deze gelegenheden juist ook de momenten waarop ik Nederland het meest mis. Mijn eigen vrienden, lekker Nederlands praten, een pilsje kunnen pakken, zonder culturele druk gaan wanneer je wilt…

Sowieso heb ik het idee dat ik de laatste weken door een nieuwe ‘culture-shock’ ga, voor het eerst sinds maanden tijd. Hierdoor mis ik de Nederlandse ‘dingen’ zoals familie, vrienden, de Nederlandse gebruiken, vieren van Koninginnedag, auto rijden.. Aan de andere kant besef ik weer hoe anders de cultuur hier is, en hoe zeer ik ook geen Chileen ben (ook al zien sommige Chilenen dat weer anders :). Mensen die al langer in het zendingsleven vertellen me (gelukkig) dat dit ook allemaal heel normaal is; ook al is het gewoon lastig om er door heen te gaan.

De laatste weken zijn er gewoon veel dingen die wat tegen zitten, qua werk, gezondheid; ik zeg eerlijk dat het even lastig is te genieten van de dingen. Graag vraag ik dan ook gebed; dat ik mijn passie en energie weer zal hervinden, weer het grote plaatje kan zien (niet alleen de problemen), en God mij zal leiden in de keuzes die ik zal gaan maken over mijn toekomst hier.

Bedankt!