Nos vemos Chile, Hola Brasil!

Nos vemos Chile, hola Brasil!

Vorige week in Chili stond vooral in het teken van ‘afscheid nemen.’ Alhoewel afscheid nemen niet helemaal de juiste benaming is, want ik ben er van overtuigd dat ik terug zal komen naar Chili. Een mooi, maar ook moeilijk moment was het afscheid in het kindertehuis El Arca waar ik 2 jaar heb gewerkt. Als ik terugkom in Chili zal ik waarschijnlijk geen tijd meer hebben om ook kinderwerk te doen. Daarbij is het verstandiger om aan te geven dat je weggaat, dan belooft aan de kids dat je terugkomt en mogelijk je belofte niet kan waarmaken. Toen ik de kids vertelde dat ik terug ging naar Nederland riepen ze.. nee Tío (oom), je maakt een grapje zeker. Ze werden zelfs een beetje boos en verdrietig, best ontroerend. De laatste dag in het kindertehuis was super, ik heb de kids zelden zo rustig gezien en meewerkend. Met de jongens heb ik nog gevoetbald en veel gelachen. Met een laatste ‘les quiero chiquillos!’ (‘ik houd van jullie jongens’) eindigt voorlopig dit hoofdstuk..

Ook in mijn jeugdgroep hadden ze wat voor me gepland. Tijdens de jeugdavond de zaterdag voor mijn vertrek, heb ik de kans gehad om uit te leggen wat mijn plannen waren en hebben ze voor me gebeden. Dit was echt een mooi moment, ik kon het moeilijk droog houden. Ik realiseerde me sterk op het moment hoeveel de jeugdgroep voor me heeft betekend de afgelopen 2 jaar. Het is een geestelijk thuis geweest, en veel van mijn huidige vrienden heb ik hier leren kennen. Het is ook mooi om te horen hoe graag iedereen me ziet terug komen, omdat ik deel uitmaak van hen.

En toen naar Brazilië! Ik had nooit verwacht dat ik zo blij zou zijn toen ik eenmaal in het vliegtuig zat naar Sao Paulo.. Waarom? Zeker niet omdat ik graag weg wilde uit Chili, of omdat ik het daar niet meer leuk zou vinden. Nee, ik was ontzettend blij dat de Chileense douane me had doorgelaten om het vliegtuig in te stappen.. Ik had namelijk best een flinke vergissing gemaakt wat betreft mijn visum. In Chili had ik een toeristen visum, welke 90 dagen geldig is. Tijdens het boeken van mijn vlucht een aantal weken eerder had ik op 1 of andere manier echter 3 maanden in mijn hoofd, wat uiteindelijk betekende dat mijn visum 2 dagen verlopen was. Toen ik in de rij stond voor de douane kwam ik er al achter.. Mijn mooie praatje (ik dacht dat het 3 maanden waren, sorry sorry) bij de mevrouw in hokje 16 mocht niet baten. Ik moest naar de internationale politie (de PDI) om mijn verhaal te doen; het was toen al 45 minuten voor het vertrek van mijn vlucht. Ik kneep hem dus wel behoorlijk en heb flink wat schietgebedjes naar boven gestuurd. Op 1 of andere manier besefte ik ook wel dat God controle heeft over alles.

Bij de PDI vertelde de chef dat ik niet kon vliegen vandaag, want mijn papieren waren verlopen. Ik moest terug naar Santiago om bij de overheid nieuwe papieren aan te vragen. Hij zei dat hij verder niets voor me kon doen, en dat ik maar beter m’n ingecheckte bagage moest gaan zoeken. Enigszins gedesillusioneerd maar verbazingwekkend rustig accepteerde ik m’n lot en verliet de douane. Ik was al terug in de grote ‘in-check’ hal toen ik zag dat de politie-chef mij volgde en zij ‘kom mee.’ Hij liep me naar de douane, zei tegen betreffende persoon – ‘z’n visum is verlopen, maar ik sta toe dat hij door mag lopen,’ 10 minuten later zat ik in het vliegtuig. Prijs God!!

Inmiddels ben ik nu 3 dagen in Brazilië. Momenteel verblijf ik in het huis van Pastor Humberto, tijdelijk leider van OM Chili. Mijn idee is om morgen naar Rio de Janeiro te gaan, en hier 2-3 dagen te blijven – en dan naar Nederland!