Terug van kamp!

Hoi allemaal!

Ik was wellicht even 'zoek'.. :)

Ik was namelijk de laatste 10 dagen op jeugdkamp met ´mijn kerk,´ een hele ervaring. We hebben een grote jeugdgroep, dus we waren samen met meer dan 100 jongeren (leeftijd van 16-30) in Pichidegua, de plaats waar ik wel eens vaker heen ben geweest voor ‘retraites’ met OM.
Het was een hele ervaring; mooi, super gezellig, maar ook behoorlijk vermoeiend. Het kamp was behoorlijk ‘Chileens’ in een flink aantal opzichten:
- Veel en lange diensten, maar wel vol passie… we begonnen rond 9.30u tot 15u in de ochtend/ middag en dan ’s avonds na het avondeten rond 22u tot 00.30u. Natuurlijk staan deze tijden ook niet echt vast, het kan soms wel een uurtje schelen. Soms lijkt het wel of Chilenen geen slaap nodig hebben.. ze gaan rond 1.30-2.00u slapen en staan rond 7.30u weer vrolijk naast hun bed!

- “Samen doen”.. Chilenen houden ervan om dingen samen te doen. Uit liefde willen ze voorkomen dat met name de ‘buitenlanders’ (zoals ik) zich niet “eenzaam” zullen voelen, waardoor alleen op pad gaan best lastig is. Ik wilde bijvoorbeeld soms wel eens alleen de heuvels in, maar dan zeiden ze ‘je gaat toch niet alleen!!?’ ‘ik ga wel met je mee..’ wel gezellig hehe!

- Ik heb weer een flink aantal Chileense woorden en uitspraken geleerd. In Chili spreken ze Spaans, maar het is vol met eigen ‘input’ en grappige ‘chilenismos’.. Leuk detail: omdat ik nog geen Spaans sprak voordat ik naar Chili kwam, heb ik soms geen idee wat ‘egt Spaans’ is en wat Chileens.

De studies die we hadden stonden voornamelijk in het teken van ‘de vrucht van de Geest’ en ‘evangelisatie’. We hebben echt super goede studies gehad, van een jonge voorganger uit een zustergemeente van mijn kerk. De laatste twee dagen van het kamp hadden we ook evangelie-acties, met een flashmob in een supermarkt, programma’s voor kinderen, dramas, gratis knuffels en massages. We hebben veel mensen over de Heer mogen vertellen en voor hen mogen bidden. Het was sowieso al wel een getuigenis om met al die jongeren samen te zijn en er te zijn voor de mensen.

Zelf heb ik tijdens het kamp ook seminar gegeven over evangelisatie; dit was gaaf om te doen! Ik krijg meer en meer gelegenheden om te spreken en me hierin te ontwikkelen. Zo mocht ik in de jeugdgroep twee weken geleden al een devotion doen en spreek ik begin maart in een ander jeugdkamp waar ik ben uitgenodigd om heen te gaan. Daarnaast geef ik over 1,5 week ook bijbelstudie aan de IT-studenten. Ook al kost het me veel tijd om voor te bereiden, zeker als het in het Spaans is, krijg ik er wel energie van en vind ik het leuk om te doen.

Ik heb trouwens inmiddels ook een kamergenoot, Tjaard uit Nederland. Hij blijft hier in eerste instantie voor 1 jaar en gaat zich naast het werk in het kindertehuis en daklozen richten op het opzetten van een sportministry. In Chili heet Tjaard trouwens Felipe (zijn 2e naam op z’n paswoord), Tjaard is echt té onmogelijk om voor een niet-nederlander uit te spreken, dus heeft hij z’n naam maar aangepast ;)

Persoonlijk gaat het overigens de laatste weken niet altijd even lekker. Zit o.a. mentaal en geestelijk niet altijd even lekker in m’n vel, wat denk ik onder andere komt door het feit dat ik nog steeds niet echt m’n ding heb gevonden qua werk (zie wel in dat heel de dag achter de pc zoals ik nu doe, me weinig energie geeft), een nieuwe cultureshock, en verwarring over de toekomst; ik ben hier echt wel aan het bouwen aan m’n leven, vriendschappen e.d. en soms vind ik dat heel lastig met het oog op het feit dat ik hier ‘maar’ 1 jaar blijf. Soms voelt het alsof ik dan ‘stuck in the middle’ ben; relaties in Nederland staan op een lager pitje, en hier is het lastig om echt iets op te bouwen. Blijven jullie hiervoor bidden? Thanks!!